|
|
|
|
|
|
 |
|
 |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
Білімдіден шыққан сөз Білімдіден шыққан сөз Талаптыға болсын кез. Нұрын, сырын көруге Көкрегінде болсын көз. Жүрегі – айна, көңігі – ояу, Сөз тыңдамас ол баяу. Өз өнері тұр таяу, Ұқпасын ба сөзді тез? Әблет басқан елерме, Сөзге жуық келер ме? Түзу сөзге сенер ме Түзелмесін білген ез? «Айтшы-айтшылап» жалынар, Ұққыш жансып шабынар. Ұқпай жатып жалығар, Ұйқылы-ояу бойкүйез. Жас баладай жеңсік қой, Байлаулы емес ақыл, ой, Ойлағаны – айт пен той, Ыржаң – қылжаң ит мінез. Сұлу қыз бен я батыр Болмаған соң, тәңрі алғыр, Шығып кетер, я қалғыр, Оған ақыл – арам без. Жақсыға айтсаң, жаны еріп, Ұғар көңіл шын беріп, Дертті ішіне ем көріп, Неге алтынды десін жез. «Ой, тәңір – айшыл» кер есек, Қулық, сұмдық не өсек. Болмаған соң, бір есеп – Мейілі қамқа, мейілі бөз.
|
|
